“สวัสดีค่ะ

พวกเรานักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบางพลีพัฒนศึกษาลัย วันนี้จะพาทุกคนไปรู้จักบ้านของเรา ผ่านสายน้ำที่ชื่อว่า 

‘คลองบางน้ำจืด’  ค่ะ”

เสียงใส ๆ ของน้องนักเรียนเริ่มต้นการเล่าเรื่อง พร้อมรอยยิ้มตื่นเต้น เราพบกันที่ตลิ่งริมคลองที่ยังคงหล่อเลี้ยงชีวิตผู้คนบางโฉลงมาหลายชั่วอายุคน

🌾 ย้อนรอยบางโฉลงในอดีต

” คุณครูเล่าให้ฟังว่า ทุ่งบางโฉลงเมื่อก่อนเป็นที่ราบลุ่ม เต็มไปด้วยสวน บ่อปลา และวิถีชีวิตที่พึ่งพาน้ำขึ้นน้ำลงจากทะเล “

สุนทรภู่เองยังเคยพรรณนาไว้ใน นิราศเมืองแกลง ว่า

“ถึงบางโฉลงโคลงเคลงวังเวงจิต …”

คำกลอนที่สะท้อนให้เห็นว่า พื้นที่นี้เคยเป็นทุ่งกว้าง น้ำมีรสกร่อยในบางฤดู และคลองคือเส้นเลือดที่หล่อเลี้ยงชุมชน

👧👦 เยาวชนกับภารกิจ “คลองใส ปลาเยอะ”

นักเรียนรุ่นเล็กอย่างพวกเราต่างอยากเห็น  คลองบางน้ำจืด กลับมาสดใสเหมือนเดิม จึงเริ่มลงมือเก็บขยะที่ลอยเกะกะ ร่วมกันปลูกต้นไม้ริมตลิ่ง และทำโปสเตอร์รณรงค์ให้คนในชุมชนช่วยกันดูแล

“เราอยากเห็นปลาในคลองกลับมาเยอะ ๆ เหมือนที่คุณตาเล่าให้ฟังค่ะ”

น้อง ๆ บอกพร้อมเสียงหัวเราะ แต่แววตามุ่งมั่น

🤝 เมื่อทุกคนร่วมมือ   กิจกรรมเล็ก ๆ ของพวกเราได้รับแรงสนับสนุนจากหลายฝ่าย

ครอบครัวช่วยกันไม่ทิ้งขยะลงน้ำ

คุณครูสอนเรื่องสิ่งแวดล้อมให้เข้าใจง่าย

วัดกลายเป็นจุดรวมของการจัดกิจกรรม

อบต.บางโฉลงก็ช่วยนำเครื่องจักรมาขุดลอกและกำจัดผักตบ

💚 บทเรียนจากสายน้ำ     สำหรับเด็ก ๆ อย่างเรา คลองไม่ใช่แค่สายน้ำ แต่เป็น “ครู” ที่สอนให้รู้จักการดูแลธรรมชาติ เรียนรู้ว่าความสะอาดคือจุดเริ่มต้นของความสุข และการร่วมมือกันของทุกคนในชุมชนคือกุญแจสำคัญของความยั่งยืน

“ถ้าทุกคนช่วยกัน คลองก็จะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง”

ประโยคสั้น ๆ จากเพื่อน ป.6 ฟังแล้วอบอุ่น เหมือนเป็นคำสัญญาของเยาวชนที่จะส่งต่อให้รุ่นต่อ ๆ ไป

✨ เรื่องเล่าจากนักเรียนเล็ก ๆ วันนี้ จึงไม่ใช่แค่การเรียนรู้ธรรมชาติ แต่คือการสร้าง “จิตสำนึกใหม่” ที่จะทำให้คลองบางน้ำจืดยังคงเป็นสายน้ำแห่งชีวิตของชุมชนบางโฉลงต่อไป