งานองค์พระสมุทรเจดีย์…ศรัทธาหรือเครื่องมือของผลประโยชน์ ?
โดย นายรักษ์
องค์พระสมุทรเจดีย์ ปูชนียสถานคู่บ้านคู่เมืองสัญลักษณ์ของจังหวัดสมุทรปราการ เป็นศูนย์รวมจิตใจของพุทธศาสนิกชนและประชนชนทั่วไป แค่ข้ามเรือ นั่งรถโดยสาร หรือขับรถส่วนตัวก็เข้าถึงง่าย
กราบไหว้ได้สะดวก
แต่วันนี้…ความศรัทธากลับกลายเป็นของเก่า
สร้างมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 2 องค์พระสมุทรเจดีย์ไม่ใช่เพียงสถาปัตยกรรม แต่เป็นสัญลักษณ์ของชุมชนและความเชื่อ
กาลเวลาและความละเลยจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทำให้ความสมบูรณ์เสื่อมโทรม พื้นที่รกร้าง บางส่วนกลายเป็นแหล่งมั่วสุม เป็นที่พักของคนกลุ่มหนึ่ง เหลือแต่โครงตึก อาคารร้าง ซ้ำกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่า
งานประเพณีองค์พระสมุทรเจดีย์ ซึ่งควรเป็นงานแห่งศรัทธา กลับถูกเปลี่ยนเป็น เครื่องมือหาเงินของนักธุรกิจและผู้รับผลประโยชน์
รายได้ปีละหลายสิบล้านบาท แต่ไม่เคยกลับคืนมาบูรณะองค์เจดีย์ ไม่เคยพัฒนาพื้นที่เพื่อผู้ศรัทธา ทำให้เจดีย์ถูกลดค่าเหลือเพียงชื่อ
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้บริหารท้องถิ่นเคยอ้างว่า ย้ายท่าเรือไปชั่วคราวอาศัยที่เอกชน เพื่อปรับปรุงท่าเรือและสร้างสำนักงานศูนย์โอท็อป แล้วจะกลับมาที่เดิม
วันนี้… ทั้งท่าเรือก็ไม่มี ทั้งศูนย์โอท็อปก็สร้างไม่เสร็จ ทุกอย่างค้างอยู่ที่ ป.ป.ช. เพราะข้อหาทุจริต นานนับกว่า 10 ปี ไม่จบสักที
ชักขะเย่อยาวแบบนี้ คือ ป.ป.ช.ไทย ถึงว่า งานมิใช่มีแต่ของพี่
“ นี่คือคำพูดของเจ้าหน้าที่ ป.ป.ช.สป.นายหนึ่ง ที่พรั่งพลูออกมา”
ชักยาวไปไกลกลับ ๆ
ความสะดวกสบายของผู้ศรัทธาไม่ได้รับความสำคัญ ตอกย้ำชัดเจนว่าองค์พระเจดีย์ไม่ใช่สิ่งสำคัญ
แต่เงินและผลประโยชน์ของใครบางคนต่างหากที่สำคัญ
และวันนี้… ยังไม่มีงบประมาณสำหรับบูรณะองค์พระสมุทรเจดีย์ เงินของมูลนิธิองค์พระสมุทรเจดีย์หายไปไหน ทำไมไม่เอามาดูแล
กรมศิลปากรเองก็ไม่มีงบ มาดูแลสิ่งที่อยู่ในความรับผิดชอบ แถมยังงกไม่ยอมยกให้ใคร
เรื่องนี้สะท้อนความละเลยและความไม่เอาใจใส่อย่างชัดเจน
ปีหนึ่ง องค์พระสมุทรเจดีย์มีค่าเพียง 7 วัน 9 วัน และขยายเป็น 12 วัน ในปี 2561สมัยผู้ว่าฯ ชาติชาย อุทัยพันธ์ โดยอ้างผู้รับเหมาขาดทุน มาจนถึงวันนี้
ไหน ๆ เพิ่มอีก 3 วันเหอะ จะได้ครบครึ่งเดือน
สิบสองวันเท่านั้น ที่ผู้คนหลั่งไหลไปกราบไหว้และทำบุญ และปีนี้ก็เป็นเช่นนั้น
วันที่ 12–23 ตุลาคม 2568 คืองานนมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์ หลังจากนั้น ทุกอย่างกลับสู่ความเงียบ ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครดูแล แม้กระทั่งผู้บริหารระดับจังหวัดก็ไม่แยแส
รายได้จากงานประเพณีแต่ละปีสูงนับสิบล้านบาท แต่ไปอยู่ส่วนไหน ใครรู้บ้าง? ไม่มีใครตรวจสอบ
ทำให้เกิดคำถามใหญ่ องค์พระสมุทรเจดีย์อยู่เพื่อศรัทธา หรือเพื่อประโยชน์ของนักธุรกิจและผู้หวังผลประโยชน์ ?
เฉกเช่นวัดพิชัยสงครามที่มีปัญหา ผู้ประมูลงาน ต้องเสียค่าเช่าชนิดซ้ำซ้อน เพราะมีผู้อ้างพื้นเป็นของตนเองกันหมด ถนนสาธารณะ หน้าสำนักงาน พื้นที่วัด ต้องจ่ายค่าเช่าตอบแทนอีกหนใช่หรือไหม ?
พื้นที่บางมุมยังอยู่ในกลุ่มสีเทา
วันนี้ เราชาวสมุทรปราการ ควรออกมาทวงถามความรับผิดชอบ ไม่ใช่ปล่อยปละละเลยแบบนี้
องค์พระสมุทรเจดีย์ ไม่ได้อยู่เพื่อศรัทธาเพียงปีละครั้ง มันอยู่เพื่อ จิตวิญญาณและศรัทธาของประชาชน ที่กำลังถูกทิ้งร้างอย่างน่าเศร้า
ถ้าไม่มีใครลุกขึ้นปกป้อง ไม่ถามความรับผิดชอบของผู้เกี่ยวข้อง วันหนึ่งองค์พระสมุทรเจดีย์อาจเหลือเพียงชื่อ และความศรัทธาก็จะเป็นเพียงอดีตที่ไม่มีใครจำ…
และถ้าให้คึกคักผู้คนกลับเข้ากราบไหว้เช่นเดิม
ท่าเรือต้องกลับอยู่ที่เดิม
นี่คือความจริงที่เราต้องตาสว่าง และต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง
